προϋπαρχόντως

Α

επίρρ. κατά προΰπαρξη, αναλόγως τής προϋπαρξεως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προϋπάρχων, -οντος, μτχ. τού προϋπάρχω + επιρρμ. κατάλ. -ως].